Aby utrzymać ochronę znaku towarowego, konieczne jest uiszczanie odpowiednich opłat. Jeżeli znak należy do więcej niż jednego podmiotu, dobrze jest ustalić, który z uprawnionych i w jakim stopniu zobowiąże się do dbania o to, żeby ochrona znaku nie wygasła. W innym przypadku mogą powstać problemy i roszczenia, które będzie trzeba rozwiązywać nawet przed sądem.

Sprawę sporu pomiędzy spółkami dotyczącą opłat za utrzymanie ochrony oraz za korzystanie ze znaku towarowego rozsądzić musiał Sąd Najwyższy. Pozwana spółka była właścicielem wspólnego znaku towarowego i prowadziła sprawy związane z ochroną tego znaku. Spółka podjęła uchwałę, w której obciążono wspólników opłatami z tytułu usług w formie zryczałtowanej stawki w odpowiedniej proporcji. Z takimi działaniami nie zgodziła się spółka akcyjna będąca wspólnikiem spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, której dotyczyła uchwała.

Sprawa trafiła przed sąd, który nie zgodził się jednak z powodową spółką. Sąd uznał, że powód na podstawie tej uchwały przyjął na siebie zobowiązanie do ponoszenia opłat za ochronę wspólnych znaków towarowych oraz za inne usługi świadczone przez pozwaną spółkę na rzecz wspólników.  Uchwała ta nie została w ogóle zaskarżona, pozostawała zatem ważna i wywoływała skutki prawne, a w dodatku leżała w interesie wszystkich wspólników. Od wyroku została jednak wniesiona najpierw apelacja, a później skarga kasacyjna.

Sąd Najwyższy wskazał, że wspólnicy spółki z o.o. zobowiązani są jedynie do świadczeń określonych w umowie spółki.  Jeżeli wspólnikowi mają być przyznane szczególne korzyści lub jeżeli na wspólników mają być nałożone, oprócz wniesienia wkładów na pokrycie udziałów, inne zobowiązania wobec spółki, należy to pod rygorem bezskuteczności wobec spółki dokładnie określić w umowie spółki.